Mirësjellja në martesë...

Për martesën, mirësjellja është me rëndësi të njëjtë si vaji që është për motorin. Holandezët kanë një zakon të mirë të vjetër: Para se të hyjnë në shtëpi, i lënë këpucët para derës. Pse të mos bëjmë si Holandezët? Para se të hapërojmë në pragun e shtëpisë, t'i braktisim të gjitha problemet e punës dhe të jemi të këndshëm ndaj familjarëve.

Kur e pyetën se si gjatë shumë viteve arriti ta ruaj martesën e saj të harmonishme në mënyrë të pazakontë, gruaja e Volter Damroshit, dirigjentit amerikan me prejardhje gjermane, u përgjegj:
"E dyta për nga rradha e rëndësisë, pas zgjedhjes së rregullt të bashkëshortit, sipas mendimit tim është rëndësia që i japim mardhënjeve të sjellshme mes bashkëshortëve. Gratë ndaj burrave do të duhej të tregojnë po aq respekt dhe dashamirësi sa edhe ndaj mysafirëve. Nuk ekziston mashkull që gjatë do ta duronte një grua llafazane."
Vrazhdësia dhe mospërfillja janë helme të vërteta për martesë. Edhepse gjithë këtë e dijmë mirë, është e pabesueshme që jemi më të sjellshëm ndaj të huajve se sa ndaj më të afërmive tanë.
Për shembull, kurrë nuk na bie ndërmend, që ta ndërprejmë mysafirin dhe t'i themi: "Mos vallë sërish do ta dëgjojmë atë tregim të stërvjetruar!" Dhe nuk mendojmë në faktin, që t'i hapim letrat të dërguara nga dikush për të njofshmit apo miqtë tanë, apo ta fusim hundën në fshehtësitë e tyre të vogla. Marrim guximin që t'i lëndojmë vetëm ata që i kemi më të afërt dhe më të dashur. Fjaltë qortuese, ofenduese dhe më vullgare i flasim pikërisht vetëm para familjarëve tanë.
"Dashamirësia është veti e shpirtit që di të mos e vërej gardhin e thyer në obor dhe ta drejtoj shikimin në trëndafilet që lulëzojnë nga ana tjetër e rrugës." - thotë Henri Risneri.
Për martesën, mirësjellja është me rëndësi të njëjtë si vaji që është për motorin.
Mjeku dhe shkrimtari amerikan Oliver Vendel Holms, autor i librit humoristik Autokrat në kaftjallë, në shtëpinë e vet nuk ishte kurrëfarë autokrati. Në të vërtetë ishte aq i kujdesshëm ndaj të afërmive sa që i fshehte edhe pakënaqësitë më të vogla. Kur ishte i tendosur, fshihej në dhomën e vet, ngase konsideronte se nëse tashmë vet duron - nuk është e nevojshme që me brengat e veta t'i rëndoj edhe të tjerët.
Ndërkaq, çka bënë njeriu i zakonshëm në ato çaste? Po të ndodh që të vonohet në punë, po të hidhërohet shkaku i shefit të vet, po të vonohet në autobusin e mëngjesit - mezi pret të vjenë në shtëpi, që gjithë tërbimin e tij ta shfryej tek familjarët e vet!

Holandezët kanë një zakon të mirë të vjetër: Para se të hyjnë në shtëpi, i lënë këpucët para derës. Pse të mos bëjmë si Holandezët? Para se të hapërojmë në pragun e shtëpisë, t'i braktisim të gjitha problemet e punës dhe të jemi të këndshëm ndaj familjarëve. Ata, edhe ashtu nuk janë fajtorë për mospajtimet tona në punë!
Në eseun e vet Mbi verbësinë e caktuar të qenieve njerëzore, Viliam James shkruan: "Verbësia mbi të cilën do të flas është sëmundje nga e cila të gjithë vuajm kur janë në pyetje ndjenjat e të tjerëve njerëz."
Më duket se në veçanti anojmë drejt këtij lloji të verbërisë, kur janë në pyetje më të afërmit tanë. Gati nuk ekziston njeri që nuk do të ishte i sjellshëm ndaj shokëve në punë, por i cili fare ngurron të shfryej tërbimin e vet te gruaja e tij. Ndërkaq po ta pyetni, do të pranoj se shumë më tepër dëshiron fat në martesë se sa kënaqësi në punë!
Për fat, njeriu i martuar është më fatlum se cilido qoftë njeri gjenial jeta e të cilit kalon në vetmi.
Megjithatë, çfarë janë gjasat për martesë të lumtur? Sipas mendimit të Doroti Diksit, më shumë se gjysma e matesave përfundon me dështime. Dr. Pol Popno, drejtor i institutit për mardhënje familjare në Los Angeles, këtë e sheh pak më ndryshe: "Mashkulli ka më shumë gjasa të suksesëroj në martesë se në gjërat tjera të cilëve vendos t'u përkushtohet. Nga numri i gjithëmbarshëm i meshkujve që çdo ditë hapin tregti me mallra të imta, arrinë sukses rreth 30 %. Prej martesave të gjithëmbarshme, 70 % janë martesa fatlume."
Nuk do të ishte e tepërt sikur ta përfundonim këtë kapitull me vështrimet interesante të Doroti Diksit me përvojë:
"Asnjë grua nuk mund të kuptoj përse mashkulli nuk investon po aq zjarr në ndërtimin e shtëpisë personale sa investon për përsosjen në suksesin e tij në punë. Edhepse secili burrë do t'Ju thotë, se më me rëndësi është të ketë grua të kënaqur dhe shtëpi fatlume, se sa të fitoj mijëra dollarë në muaj, pak nga ata do të përpiqen për t'i plotësuar kushtet për jetë të lumtur familjare. Martesa - pra, gjëja më e rëndësishme e jetës - do t'i braktiset rastit, nga ajo do të del si triumfues apo i dështuar, varet vetëm nga ajo si ia përcakton fati jetësor. Gruaja kurrë nuk do të kuptoj për çka burrat ndaj tyre nuk sillen së paku në mënyrë më taktike, kur edhe ashtu e dijnë se dorëza e hollë e mëndafshtë mund t'u sjell më tepër fat se që mundet "dora e fortë"."
Secili mashkull e ka të njohur se pa mund të veçantë mund të fitoj nga gruaja e tij gjithçka që dëshiron. E din që do të mundet me e disponuar dhe trimëruar me disa fjalë të bukura për të cilat nuk është e nevojshme shumë - përpos që t'i kujtohen ato për t'i thënë. Secili mashkull e di se mjafton që t'i thotë se është e pashme madje edhe në fustanin e vjetëm, atëherë edhe moda më e re do të humbte kuptimin para syve të saj. Dhe në fund, secili mashkull e di se me një të puthur të vetme, në kohë të duhur do t'i nxisë te ajo dallgët e dashurisë dhe butësisë.
Secila grua e di, se plotësisht të qartë e ka edhe burri i saj, ngase tashmë me mijëra herë në jetë i ka thënë se në çfarë mënyre mund ta bëjë të lumtur. Pikërisht për shkak të kësaj, ajo kurrë nuk di që ta urrej apo ta përbuzë atë për shkak të mosrrespektimit këmbëngulës të gjërave që e gëzojnë gruan, dhe ndonjëherë me dhurata të shtrenjta përpiqet të shpëtoj dhe të "lahet", në vend se të përpiqet që me fjalë të bukura dhe butësi të fitoj atë që ajo ia ofronë."

Rregulli i katërt përjetë të lumtur familjare thotë:

Bëhuni të sjellshëm dhe dashamirës ndaj bashkëshortes suaj.

thx per informacion

thnx i need it per ma von heheheh