Sistemi Diellor

Sistemi Diellor ku ndodhet edhe Toka, është një nga sipërfaqet ku mund të vëzhgohet më qartë, rregulli i universit. Në Sistemin Diellor zënë vend 9 planete dhe 54 satelitë të lidhur me to. Këto planete janë, duke i marrë sipas largësisë së tyre nga Dielli: Mërkuri, Afërdita, Toka, Marsi, Jupiteri, Saturni, Neptuni, Urani dhe Plutoni. Mes këtyre planeteve dhe 54 satelitëve të tyre, i vetmi trup qiellor që zotëron një sipërfaqe dhe atmosferë të përshtatshme për jetë është Toka.

Tek analizojmë strukturën e Sistemit Diellor përballemi me një ekuilibër shumë të madh. Faktori, i cili i ruan planetet nga i ftohti ngrirës i hapësirës është "forca tërheqëse" e Diellit dhe "forca centrifugale" e planeteve. Dielli me anë të forcës së madhe tërheqëse që zotëron tërheq të gjithë planetet rreth tij dhe ato në saje të orbitave që shkaktohen nga forca centrifugale i rezistojnë kësaj tërheqjeje. Por nëse shpejtësia orbitale e planeteve do të ishte pak më e ngadaltë, atëherë këto planete do të thitheshin me shpejtësi nga Dielli dhe do të gëlltiteshin nga ai me një shpërthim të madh.


Albert Ajnshtajn: "Në botën materiale ekziston një rregull i mrekullueshëm".
Edhe e kundërta është e mundshme. Nëse planetet do të silleshin rreth Diellit më shpejt, atëherë forca e tij nuk do të mjaftonte për t'i mbajtur dhe këto planete do të endeshin shkujdesshëm nëpër hapësirë. Për fatin tonë të mirë ky ekuilibër ekziston dhe sistemi i mbron forcat në mënyrë që gjithçka të qarkullojë sipas orbitës përkatëse.


Të tërheq vëmendjen këtu ky rregull, i cili është krijuar i veçantë për çdo planet. Largësitë e tyre me Diellin janë të ndryshme dhe aq më tepër që janë të ndryshme edhe përmasat e tyre. Për këtë arsye duhet përcaktuar një shpejtësi orbitale e veçantë për secilin në një mënyrë të tillë që as t'i afrohen e as t'i largohen më tepër Diellit.

Konceptet materialiste astronomike pretendojnë se origjina e Sistemit Diellor nuk mund të shpjegohet me perioda fizike natyrore, pra, ky sistem është formuar rastësisht vetvetiu. Por të gjitha teoritë e shfaqura këto 300 vitet e fundit nuk janë gjë tjetër veçse spekulacione. Origjina e Sistemit Diellor për pikëpamjet materialiste është akoma një sekret i pashpjegueshëm.

Kepler, Galilei si dhe të tjerë astronomë, të cilët zbuluan ekuilibrin e jashtëzakonshëm delikat të Sistemit Diellor, patën deklaruar se projektimi kaq i qartë i këtij sistemi tregon ekzistencën e Zotit dhe provon ndërhyrjen e Tij në univers. Isak Njutoni që ka bërë zbulime të rëndësishme në strukturën e Sistemit Diellor dhe që quhet "shkencëtari më i madh që ka jetuar deri më sot" ka thënë:

"Ky sistem delikat i përbërë nga Dielli, planetet dhe kometat është burim vetëm i vullnetit dhe mbikqyrjes së një Ekzistence Inteligjente dhe Supreme... Ai i drejton këto dhe për shkak të këtij sovraniteti thërritet "Zot i një fuqie të epërme".51
"As dielli nuk mund ta arrijë hënën, e as nata ditën. Po secili noton në një orbitë të caktuar."