Fuqia e gurit dhe Zodiakut

Shumë civilizime kanë konsideruar se guri është simbol i fuqisë hyjnore…

Në kohët parahistorike guri ka shërbyer si vegël dhe si armë. Mite të shumta na mësojnë se si disa krijesa hyjnore kanë lindur nga guri. Në Lindje, guri shënonte praninë e hyjnores dhe para tij njerëzit përkuleshin me përdorimin e vajit dhe të gjakut. Kështu, nga guri është bërë altari.

Guri i cili ka rënë nga qielli është i ndryshëm nga të tjerët dhe rëndom lidhet me hyjnoren, ngjyrën e zezë, hënën, feminitetin, ose përgjithësisht me amësinë. I tillë është rasti me gurin e zi, të cilin e kanë adhuruar në Pesinonci, në Frigi, si hyjneshën e madhe Cibelën. Një gur i ngjashëm i zi gjendet edhe në brendinë Qabesë në Mekë (të mos harrojmë se islami është religjion me simbolizëm shumë të theksuar lunar).

Në mitologjinë greke guri e paraqet zotin më të madh ndër të gjithë zotat, Hronosin ose Saturnin, i cili ka jetuar me frikën se ndonjëri nga të bijtë do ta dëbonte nga froni, sikundër kishte profetizuar babai i tij, Urani. Për këtë shkak ai fëmijët e tij, menjëherë pas lindje, i kishte ngrënë. Megjithatë, gruaja e tij Rea, me qëllim që ta shpëtonte Zeusin, e kishte mbështjellë një gur në pelena dhe ia kishte dhënë Hronosit për darkëzën e tij. Kishte mbetur historia legjendare: kur Zeusi ishte rritur ia kishte dalë që ta rrëzonte babanë nga froni.

Guri i çmueshëm ose gjysmë i çmueshëm e ka rolin e tij edhe në Zodiak. Do të fillojmë nga diamanti, margaritari i cili tradicionalisht lidhet për shenjën e dashit.

Diamanti është mbrojtësi i atyre që janë të lindur në shenjën e dashit. Diamanti është gur i çmueshëm vezullues me ngjyrë të bardhë ose të kaltër të çelë dhe tradicionalisht është konsideruar simbol i pastërtisë dhe virgjërisë. Sipas legjendës, e mbron atë që bart në anën e majtë të trupit. Gjithashtu besohet se diamanti e forcon besnikërinë e dy dashnorëve, ndaj këtu duhet kërkuar shkakun se pse haset aq shpesh ne unazën e fejesës. Romakët e vjetër kanë besuar se diamanti i sjell fat luftëtarit dhe prandaj e bartnin si një hajmali. Megjithatë, ky gur i çmueshëm shpesh ka sjellë edhe fatkeqësi, posaçërisht atyre që e kanë lakmuar së tepërmi.

Në qoftë se diamanti është dhuratë, ose shprehje e besnikërisë dhe dashurisë, kurrë nuk sjell fatkeqësi. Deshve diamanti u sjell fat, fuqi dhe i mbron nga e keqja.

Zgjedhja më e mirë për deshtë është që bashkërisht të bartin diamant dhe safir, sepse veprimi i dobishëm i të dy gurëve rritet. Përndryshe safiri është një margaritar me ngjyrë të kaltër të çelë, i cili sjell fat dhe dashuri. Thuhet se si njëherë kur nga thesari i njohur i Turqisë ishte vjedhur safiri, ai e kishte humbur shkëlqimin dhe ngjyrën! Safirët më të vlefshëm janë ata me ngjyrë qielli, por mund të ndeshen edhe me ngjyrë të purpurt, të verdhë, ngjyrë trëndafili ose të kaltër. Në kohët e moçme, besohej edhe se mbron nga magjistarët. Në mesjetë përdorej si hajmali për sëmundjet e syve.

Diamanti si mbrojtje shëndetësore

Fomula: C (një format e kristalizuara të elementit të karbonit)
Fortësia: 10
Vendndodhjet: Afrika Jugore, Arkanzasi, India, Brazili, Borneo, Australia
Ngjyra: Kryesisht i pangjyrë dhe i tejdukshëm, por mund të jetë edhe i kaltër i mbyllët, i kuq, i verdhë, i gjelbër dhe i zi me vezullim

Diamanti është mbrojtës i shpirtit, i ndihmon mendimit të qartë dhe të pavarur.

Ka veprim preventiv te sëmundjet e zemrës, të veshkave, madje edhe në stadet e avancuara të sëmundjes. Eliksiri i shkrin gurët në veshkë dhe në tëmëlth.

Ndihmon te sëmundjet e lukthit, zorrëve, pastaj te sëmundjet e eshtrave, te dhembja e kokës, problemet me boshtin kurrizor, leucemia dhe stimulon gjëndrat. Përdoret edhe për rehabilitimin, shëron dejtë e hollë të çarë në kokë dhe në organe të tjera. Sforcon vullnetin gjatë kurave të ndryshme dhe ndihmon në lënien e duhanit.

Përdoret si i papërpunuar dhe i përpunuar. Duke marrë parasysh se gjendet rrallë dhe se ka një çmim të lartë pak përdoret në kristaloterapi.

Këtij kristali nuk i nevojitet as zbrazja dhe as mbushja, sepse është energji e pastër.

Shenjës zodiakale të demit i përgjigjet margaritari i quajtur smaragd…

Smaragdi është simbol i mençurisë dhe i pavdekësisë. Në kohët e lashta i takonte atributi i “ndjekësit të stuhive” dhe i forcës që të ndihmojë lirimin e robërve. Ngjyra e tij e gjelbër është simbol i ujit, shiut të pjellor (smaragdët e kaltër i kushtoheshin Venerës). Thuhet se në pranverë, kur gjithçka gjelbërohet, ai e dyfishin aktivitetin.

Legjendat mesjetare thonë se smaragdi, në të vërtetë, vjen nga ferri, nga kurora e Luciferrit dhe se pikërisht për këtë është në gjendje që t’i mposhtë fuqitë demoniake.

Sot smaragdi u rekomandohet fëmijëve të vegjël, të cilët vuajnë nga gjumi i paqetë, që ta fusin nën gjuhë. Në simbolikën krishtere smaragdi përfaqëson “besimin dhe shpresën”.

Ky margaritar vezullues në të gjelbër gjithashtu është simbol i shpirtmirësisë konstante e të vërtetës dhe i fatit për të gjithë demat. Smaragdi i përpunuar dhe i lëmuar në mënyrë mjeshtërore e kishte fuqinë e të kthyerit të të parit, ndërsa thuhet se Neroni e përdorte gjatë luftërave të gladiatorëve me qëllim që të shihte më mirë.

Si gur i kohës moderne, smaragdi mund të shpohet në 57 dhe 58 fasete.

Smaragdi
Formula: Be3Al2Si6018, grupi i berilëve
Fortësia: 7,5- 8
Vendndodhjet: Brazili, Kolumbia, India, Rusia, Pakistani, Australia
Ngjyra: e gjelbër e gjallë, e shkëlqyeshme qelqore

Ky gur, të cilit qysh nga kohët e lashta i përshkruhen fuqi të jashtëzakonshme, është afrodiziak i mirë. Ndihmon te skleroza multiciplite, sëmundjet e Parkinsonit, epilepsia, skizofrenia, paranoja, psikozat. Mbron nga infeksionet, sëmundjet e zemrës, anemitë, rregullon shtypjen. Eliksiri përdoret shpesh dhe kryesisht te ndezjet e ndryshme, problemet me boshtin kurrizor, eshtrat, muskujt dhe reumën.

Psikikës i jep harmoninë dhe drejtpeshimin.

Duke e marrë parasysh çmimin, nuk përdoret shumë në kristaloterapi, sado që është një gur me forcë të jashtëzakonshme. Përdoret si i papërpunuar dhe si i përpunuar.

Një herë në muaj duhet pastruar nën rrjedhën e ujit, ndërsa, duke pasur parasysh faktin se është gur i fortë, mjafton që ta lëmë në kontakt me rubinin, ose me kristalet malore në një enë pa ujë gjatë natës, sepse ata i japin forcë të re.

Gur mbrojtës i kësaj shenje është agati…

Është një gur me cilësi të gjysmëmargaritarit, vlerat mistike të të cilit u kanë sjellë jetë të gjatë atyre që e kanë bartur, posaçërisht binjakëve. Në kohët e vjetra besohej se agati e sillte elokuencën (talentin në fushë të oratorisë) dhe se mbronte nga dhembja e kokës. Gjithashtu, besohej se e largonte lodhjen e syve dhe se mbronte nga sëmundjet e lëkurës.

Në rastet më të shpeshta është oval dhe, sikundër besonin romakët e vjetër, sillte pasuri. Në mënyrë që ta shtonin forcën e e agatit, ciganët bartnin edhe hrizofrazin, një gur tjetër i fatit për binjakët. Agatin nuk do të duhej ta bartnin kurrë virgjëreshat dhe peshqit.

Ka dy lloje të agatit: agati dhe agati i mbuluar me myshqe.

Agati
Formula: SiO2, strall
Fortësia: 6,5-7
Vendndodhjet: Brazili, Uruguai, SHBA-ja, Meksikoja, Gjermania, Australia
Ngjyra: Ngjyra të ndryshme në tonet e e shkëlqimit të mëndafshit

Pakëson dhimbjet, ndihmon te problemet me fytin dhe me rrugët e frymëmarrjes. Ka spektër të gjerë të veprimit. Gjatë kohës së shtatzënisë mbron nënë dhe frytin, lehtëson lindjen. E mbron psikikën nga depresioni.

Përdoret kryesisht si i përpunuar në formë të vjegcës, qafores, vathëve dhe të gurit për dorë.

Zbrazet një herë në jave nën rrjedhën e ujit të vakët 3- 5 minuta, ndërsa mbushet në diell 1- 2 dy orë.

Agati i mbuluar me myshqe

Formula: SiO2, strall
Fortësia: 6,5- 7
Vendndodhjet: India, SHBA-ja, Kina, Brazili, Afrika Jugore
Ngjyra: e kaltër e mbuluar me myshqe me njolla qumështi, e shkëlqyeshme mëndafshi e ngjyrës mat

Ndikon në pankreas dhe në prodhimin e insulinës, rregullon sheqerin në gjak, metabolizmin, filtron veshkat, shpretkën. E shton qëndrueshmërinë ndaj viruseve dhe kërpudhave.

Vepron relativisht ngadalë, ndaj rekomandohet që të hapet me kristal malor.

Kryesisht përdoret i përpunuar në formë të vjegcës dhe gurit për dorë.

Pastrohet me ujë të vakët rregullisht pas përdorimit, ndërsa mbushet diell ose pranë ndonjë kristali malor.

Rubini është njëri ndër margaritarët më të çmueshëm. Në kohën antike e ndërlidhnin me planetin Mars për shkak të ngjyrës së tij të kuqe. Hildegarda nga Bingeni (1098-1179) thoshte se “demonët e ajrit nuk mund t’i bëjnë veprat e tyre të tmerrshme dhe as të qëndrojnë në të njëjtin vend ku është edhe rubini; për shkak të kësaj rubini ka cilësinë që t’i heqë të gjitha sëmundjet nga trupi i njeriut”…

Për shkak të ngjyrës së tij të kuqe konsiderohej se rubini i largon melankolinë dhe ëndrrat e këqija. Në librat e vjetër mund të lexohet edhe se rubini i mbron marinarët nga anijethyerjet. Gjithashtu, simbolizon edhe mëshirën perandorake, dashurinë epshore dhe parimin e vitalitetit. Në “Apokalipsin” e Shën Gjonit përsosuria hyjnore krahasohej me “diamantin” dhe rubinin.

Rubini është simbol i lirisë, dinjitetit dhe forcës magjike. Veç kësaj, është mbrojtës i dashurisë dhe lirisë, ai i jep forcë edhe dashurisë së humbur. Të vjetrit mendonin se rubini nuk e lejon nënshtrimin ndaj sprovave dhe se e stabilizon shëndetin mental.

Besohet se mbron nga reumatizmi. Shndrit në rastin kur pronari sëmuret, ose kur i ndodh ndonjë fatkeqësi.

Katarinës së Aragonës i ishte tërhequr vërejtja për ndryshimin e pozitës së saj perandorake, duke u mbështetur në pozitën e ndryshimit të ngjyrës së rubinit të tij.

Shembujt më të shpeshtë kanë ardhur nga Lindja e Largët (Mandelei, India) dhe i kanë quajtur “lotët e Budës”.

Rubini është margaritar vezullues, ndërsa ngjyra e tij luhatet nga ngjyra e trëndafiltë deri te e kuqja e mbyllët.