Adoleshenti Viktim e realitetetit

Adoleshenti viktimë e realitetit


Shoqëria është gjithmonë e prirur të trajtojë rastet negative dhe të formulojë gabime të retrospektivës për të ndërtuar të ardhmen e vet.
Jo vetëm kaq, por për të formuar modele, të cilat janë dhe duhet të jenë të kundërta dhe kontrastive me shfaqjen koherente, ose bashkëkohore. Ne të gjithë jemi pjesëmarrës, ose dëshmitarë të konkretizimit të faktit unik, i cili tipizohet dhe merret shembull. Këtu bëhet vetëm një lloj diferencimi; ai i nivelit moshor.

Diferenca e brezave vetvetiu sjell dhe diferencën e ideve, por nuk është kjo ajo që na ndan. Ajo që na ndryshon është simptoma e fajit, që njihet si produkt i brezit më të ri. Adoleshenca është mosha më e prirur për të krijuar idetë e gabimeve, fajeve dhe deformimeve të së tashmes. Është niveli i prirur për të krijuar idenë e ndryshimit dhe për të pranuar sfidën. Adoleshenca nuk ka frikë për të pranuar se po gabon gjatë ndryshimit të vetes dhe të procesit.

Të shikuarit si proces është një e dhënë dhe cilësi e shoqërive të konsoliduar, por në të gjitha rastet kemi një lloj angazhimi mohues kundrejt faktit rinor që ndodh. Kjo në psikologji quhet pengesë për të ruajtur zhvillimin dhe për t'i hapur një portë të kujdesshme atij. Asnjë shoqëri nuk mund të realizojë instinktivisht përcjelljet dhe kapërcimet, qoftë këto edhe të papritura. Kjo për të frenuar paksa sfidat dhe ndikimet masive të rasteve regresuese.

Por në të gjitha këto mundësi shfaqjeje, shoqëria duhet të kujdeset për të mos penalizuar dhe lënë mënjanë, por përkundrazi, për të shëruar dhe për t'i trajtuar si sëmundje dhe pjesë të edukimit të vet. Natyrisht që këtë gjë mund dhe duhet ta realizojë familja dhe shkolla. Çuditërisht ka një koherencë të çuditshme të trajtimit të fenomeneve të ndryshme vetëm si gabime të shërimit të tyre vetëm me dënime. Çfarë ndodh në këtë rast?Urrejtja

Ai tashmë nis të urrejë pse nuk e kanë ndaluar, por edhe pse rreken ta ndalojnë. Ai kurrë nuk është ndier i barabartë dhe nuk ka si të dijë se ka edhe barazi. Shprehja që, "Ti nuk je si ai.", ose "Ti nuk e meriton këtë gjë." shkatërrojnë plotësisht procesin e edukimit dhe të ekuilibrit të fëmijës.
Atij nuk i duhet krijuar ideja se mund të bëjë vetëm gjëra të këqija, por duhen vënë në dukje pikërisht elementët pozitivë, kontributet e aktivizimeve edhe kur këto janë të rralla dhe jo shumë të suksesshme.

Veprimet e së ardhmes

Suksesi i një veprimi ndërton të ardhmen e një sjelljeje dhe veprimi tjetër. Rezultati i një veprimi shpesh ndërtohet duke dhënë edhe modelin e prirjes individuale, duke treguar mundësinë e ecjes paralele. Në këtë ecje paralele fiton veprimi që ecën më shpejt. Në këtë mënyrë themi rolin pozitiv të stimulimit të një vlere të caktuar, e cila detyrimisht duhet zbuluar te adoleshenti, pasi gjithmonë ekziston.
Njeriu është qenie në ndryshim, aktivitet dhe në integritet

Ai e pëlqen të renë, të padukshmen, instiktiven, pasojat e tij, po duhet të mësohet me përvojat e mëparshme që të mos shkelë në prova negative të kaqtrajtueshme, mundësisht të humbura nga individi në kohë dhe vende të ndryshme. Këtë gjë e bën shkolla e familja.

Gjeografia pedagogjike

Trajtesat duhen ditur që ndryshojnë për shkak të llojit të njerëzve dhe për shkak të këndvështrimit të tyre. Çështja e këndvështrimit nuk është problem vetëm i së shkuarës, por edhe i së ardhmes. Nuk mund të trajtohet përsëri si një gabim fakti i konceptimit ndryshe. P.sh, këtu vlen të përmendet koncepti i lirisë së individit. Sa i lirë je për të kryer një veprim dhe sa i lirë je për ta pranuar një veprim. Marrim përsëri rastet e shfaqjeve të adoleshentëve që përdorin drogën, duhanin, alkoolin, etj.

Pothuajse të gjithë ata mendojnë se kanë të drejtë të bëjnë çfarë të duan me veten e tyre, për shkak të konceptit të lirisë. Ata vishen me besimin që kjo që bëjnë është vetëm e drejtë e tyre dhe me besimin se dinë ta përdorin lirinë e tyre. Është mjaft e konsoliduar ideja që këtë, ose atë gjë nuk mund dhe nuk duhet ta ndryshoj. Ky qëndrim është mjaft i përhapur ndër adoleshentë edhe në rastet e fenomeneve dhe sjelljeve normale. Gjeografia e sjelljes është unike në shfaqje, por ndryshon vetëm në çështjen e këndvështrimit. Asnjë adoleshent nuk pranon që nuk di t'i bëjë gjërat apo se duhet ti ndryshojë ato me urdhër. Edhe në ato raste, kur kjo gjë ndodh, kemi të rinj tek të cilët shfaqen probleme të përzgjedhjes në sjellje, të kontributeve deficitare, të stimulimit të dobët dhe të aktivitetit pasiv. Kështu duhet që me të rinjtë të reflektohet pjesëmarrje në situata të caktuara. Të jesh me to dhe të ecësh me to.

Koncepti i lirisë

Prania e bën lirinë të ketë kuptim dhe të mirpërdorshme. Ideja që je në të njëjtin vend dhe në të njëjtën kohë, e bën të riun të pranojë faktin që ti je i duhur, sepse je me të. Ai dëgjon dhe bën të tijin mendimin tënd. Jo vetëm kaq, ai të premton se do të bëjë diçka ndryshe, por ai duhet të kuptojë se është i lirë për ta bërë këtë zgjedhje dhe jo i detyruar. Konceptet e kësaj lirie në adoleshencë shihen të përjetshme. Edhe kur ndryshojnë shihen po të tilla. Koha kalon shpejt dhe sfida e integrimit i mëson të rinjtë se elementi i të mësuarit është i vetmi element i përjetshëm. Ne mësojmë përjetësisht nga shkolla dhe nga familja jonë.

ok shume flm lina

ok flm EAGle eye